Een Shoot the Moon site laatst bijgewerkt op: 14 juni 2022 ©  2022 Nadat Boudewijn de Groot zonder succes al drie eigen composities (en met teksten van Lennart Nijgh) op single had uitgebracht (Strand, Élégie prénatale en Noordzee), scoorde hij zijn eerste hit met een door hemzelf vervaardigde vertaling van Une enfant (door Charles Aznavour geschreven voor Edith Piaf): Een meisje van 16. Daarna volgde tot 1973 een onafgebroken reeks van hits waarvan de meeste (inclusief de B-kanten!) op het Meezingersrepertoire staan: Welterusten meneer de president, Het land van Maas en Waal, Verdronken vlinder, Prikkebeen, Eva, Waterdrager, Als de rook om je hoofd is verdwenen, Beneden alle peil en Jimmy. Ze woonde in een villawijk Haar ouders waren stinkend rijk Toch was daar niets meer dat haar bond Ze gaf zich aan een vagebond Die sprak van liefde, 't oud verhaal En zij geloofde het allemaal Zo ging ze weg, ze nam niets mee Alleen haar jeugd en het idee Dat hij haar man was, zij zijn vrouw En het altijd zo blijven zou Arm kind, zestien lentes zo pril Ach, wat lig je hier stil Langs de kant van de weg Ze trokken voort van stad tot stad Omdat hij ruimte nodig had Het zwerversleven was te zwaar Niets voor een kind van zestien jaar Haar liefde was haar levenslot Ze ging er langzaam aan kapot Ze kon de hartstocht niet weerstaan Moest tot het einde verder gaan Ze was geen kind maar ook geen vrouw En wist niet wat er komen zou Arm kind, zestien lentes zo pril Ach, wat lig je hier stil langs de kant van de weg Ze werd vermoeid, zag bleek en vaal Verloor haar jeugd, haar ideaal Alleen haar liefde bleef bestaan Toen ging hij weg bij haar vandaan Toch had ze kunnen weten dat Hij niet genoeg aan liefde had Dat op een dag hij weg zou zijn Hetzij alleen met spijt en pijn Dat hij zolang een meisje had Als stormwind speelt met een enkel blad Arm kind, zestien lentes zo pril Ach, wat lig je hier stil langs de kant van de weg.