Een Shoot the Moon site Middellandse Zee, souvenir van een zomer Enkel al het woord is als wijn op de tong Middellandse Zee, wie haar kent wordt een dromer Die nog nooit voldoende haar charme bezong Duizend keer kan dit lied al gezongen zijn Maar ik leer van de wind soms een nieuw refrein En steeds weer geeft de zee mij het tempo aan In een ritme dat blijft bekoren zolang er licht is van zon en maan 'k Heb dit * liedje niet zelf verzonnen 't Is gevonden daar aan de kust Waar het zengen van duizend zonnen Door de golven weer wordt geblust Waar de tekst mij is toegefluisterd Door het love van een plataan Iedereen die aandacht luistert Kan zonder moeite deze taal verstaan In 1962 won Ellen Craamer de televisiewedstrijd 'Wat bied je voor een liedje' met Middellandse Zee. In datzelfde jaar won ze hiervoor een Edison, al werd het geen verkoophit. Na 1963 raakte ze in de vergetelheid. In de meezingbundel 'Toen wij van Rotterdam vertrokken' staat zelfs haar naam verkeerd gespeld. En ook dit enige succes werd in de schaduw gesteld door Anita Berry (Greetje Garritsen) die het nummer later dat jaar ook uitbracht en er haar enige hit mee scoorde. In 1974 werd deze versie opnieuw op single uitgebracht. laatst bijgewerkt op: 14 juni 2022 ©  2022 Middellandse Zee, souvenir van een zomer Enkel al het woord is als wijn op de tong Middellandse Zee, wie haar kent wordt een dromer Die nog nooit voldoende haar charme bezong Duizend keer kan dit lied al gezongen zijn Maar ik leer van de wind soms een nieuw refrein En steeds weer geeft de zee mij het tempo aan In een ritme dat blijft bekoren zolang er licht is van zon en maan Overal in Europa's zuiden Van Gibraltar tot bij Capri Componeren natuurgeluiden Steeds opnieuw deze melodie De natuur schrijft met vele handen En de zee dient als blauwe inkt Het papier zijn de witte stranden Waar ik kon lezen hoe dit wijsje klinkt: Middellandse Zee, souvenir van een zomer Enkel al het woord is als wijn op de tong Middellandse Zee, wie haar kent wordt een dromer Die nog nooit voldoende haar charme bezong Duizend keer kan dit lied al gezongen zijn Maar ik leer van de wind soms een nieuw refrein En steeds weer geeft de zee mij het tempo aan In een ritme dat blijft bekoren zolang er licht is van zon en maan Lai lalalala, lai lalalala, lai lalalala la. *: In 'Toen wij van Rotterdam vertrokken' staat hier per abuis het woordje 'maan' tussen. Dit is verkeerd overgetikt uit de bladmuziek. Graag in het boek doorstrepen.